dinsdag, mei 29, 2018

een nipte etappeoverwinning


Met amper 4 minuten verschil kwamen vanmorgen vroeg de twee koplopers in Cardiff over de finish. Team Brunel met de Nederlandse schipper Bouwe Bekking voorop en vlak daarna team AkzoNobel met de Nederlandse schipper Simeon Tienpont. Daarvoor waren beide boten vlak achter elkaar Bristol Channel in gevaren, waar ze vervolgens het getij tegen kregen. Door de sterke stroming en een zwakke wind werden ze geregeld achteruit gezet. De apotheose ontspon zich in het donker, waarbij de teams om beurten op kop lagen. De kennelijk tactisch net iets sterker kruisende 'Brunel' ging uiteindelijk om 04.39 uur Nederlands tijd als eerste over de finish. De boot van schipper Tienpont heeft trouwens in deze etappe wel een 24 uurs record behaald, ze zeilden in een etmaal 602,51 nm, ofwel bijna 1.116 kilometer!
Tot de finish 30 juni a.s. nog twee etappes te gaan t.w. Cardiff - Gothenburg en Gothenburg - Den Haag, nabij de haven van Scheveningen, en dan zit deze gedenkwaardige Volvo Ocean Race erop. Met 3 punten achterstand op koploper 'Dongfeng' en 2 punten op 'Mapfre', de nummer 2 in het klassement, is de eindoverwinning voor 'Brunel' nog zeker haalbaar. We zullen het zien!

maandag, mei 28, 2018

live muziek in de Achterstraat


Een inloopconcert van Kleinkoor 'CANTIAMO' uit Putten vindt de laatste jaren traditiegetrouw vaak plaats in de Ger. Kerk aan de Achterstraat aldaar. Mooie ruimte, mooie akoestiek, wat wil een kleinkoor nog meer. Onlangs was het weer zover, samen met Klarinet Kwintet 'CON PENTA' gaven ze afgelopen zondagmiddag onder leiding van dirigent Hetty van Beek acte de présence met een mooi en wisselend repertoire van renaissance tot heden. Het was voor Hetty van Beek trouwens hard werken, want behalve dirigeren blies ze op klarinet ook haar partij in 'CON PENTA' mee. Buiten was het erg warm, maar dat heeft menigeen er niet van kunnen weerhouden te genieten van de prachtige muziek die weer eens in de Achterstraat ten gehore werd gebracht!

zondag, mei 27, 2018

Pest aan boodschappen doen.


Het ziet er op een plaatje allemaal wel genoeglijk uit, maar zo beleef ik het niet. Ik heb namelijk behoorlijk de pest aan boodschappen doen. Waarom weet ik eigenlijk niet goed, maar het is gewoon zo. Mogelijk spelen ergernissen om van alles en nog wat mij te vaak parten. Samen met mijn geliefde doe ik één keer per week boodschappen, en dat is dan ook meer dan genoeg!

vrijdag, mei 25, 2018

Stedelijk in 's-Hertogenbosch


In 's-Hertogenbosch hebben ze twee musea onder één dak, t.w. het 'Stedelijk Museum' (dat trouwens per 1 juni a.s. verder gaat onder de naam 'Design Museum') en het 'Noordbrabants Museum'. Op de 1e en 2e etage van het 'Stedelijk Museum' hebben we resp. de tentoonstellingen 'California' en 'American Beauty' gezien. 'California' Designing Freedom is gewijd aan de technologie die ons leven sinds de jaren 60 in toenemende mate beïnvloed en is gaan beheersen. Een periode zeg maar van de Easy Rider uit 1969 tot de hedendaagse Waymo, de zelfrijdende auto van Google. 'American Beauty' is gewijd aan de hedendaagse keramische kunst in Amerika. We zagen meer dan 120 objecten van diverse kunstenaars. Twee interessante exposities met mooie verhalen en prachtige stukken.
Aan het 'Noordbrabants Museum' zijn we vanwege tijdgebrek nauwelijks toegekomen, we moesten een beetje op tijd bij W & A in Zaltbommel zijn. Maar we komen hier zeker gauw terug.

dinsdag, mei 22, 2018

een wandeling over de dykjes


Op de dykjes in de natte graslanden rond het voormalige eiland Schokland mag je vrij wandelen op eigen risico. De dykjes, eigenlijk niet meer dan vage graspaden, lopen langs en door watergangen, wuivend riet en hoog gras. Ze zijn ooit aangelegd om het grondwaterpeil in de natte graslanden rond Schokland te kunnen beheren. Het één en ander is van belang om Schokland te behoeden voor verdroging en verder wegzakken. Het maaiveld van het voormalige eiland is sinds de drooglegging van de Noordoostpolder al 1,5 meter gedaald, ongeveer 1 meter meer dan de rest van de polder. De wandeling op de dykjes in de onmetelijke ruimte van de polder is prachtig, je loopt eigenlijk door een zeldzaam mooi natuurgebied met allerlei weidevogels en roofvogels. We hebben in iedergeval grutto’s en kieviten gezien, maar zagen ook een blauwe kiekendief jagen. En boven het geluid van de wind uit hoorden we rond ons dykje één en al getjilp, gekwetter en gekwaak, prachtig!


Schokland, wandeling op de dykjes from E Veldkamp on Vimeo.

zondag, mei 20, 2018

over Oldenaller in Deuverden


Vanmorgen gewandeld in Deuverden d.w.z. in een deel van landgoed Oldenaller. Natte en droge gebieden wisselen elkaar daar sterk af, met als gevolg een grote variatie in flora en fauna. Een prachtig gebied, we hebben daar enkel onder begeleiding van vogelzang en kikkerkwaak een uurtje lekker gewandeld. En dan is er ook nog boerderij 'Groot Deuverden', een hallenhuisboerderij met een bakhuisje en een mooie oude schuur aan de Donkeresteeg, volgens Bartjens daterend uit het eerste kwart van de 19e eeuw. Deuverden, grensgebied van Nijkerk en Putten, een opwekkende omgeving, helemaal op eerste pinksterdag!

zaterdag, mei 19, 2018

over nestkastjes en vogeltjes


Onze tuin trekt door de hoeveelheid bomen, struiken, bloemen en (on)kruiden aardig wat vogels aan. Leuk, ze maken deel uit van onze leefomgeving en geven de tuin extra gezelligheid. Er broeden lijsters, mussen en hout- en tortelduiven die allemaal als de dood zijn voor het eksterpaar dat hier dagelijks komt foerageren. Geen nest is veilig voor ze hebben we gemerkt, maar ja, ze horen er wel bij. Het nestkastje, dat we al jaren hadden hangen, is onlangs verwijderd. Een leuk kastje met z'n hartvormige vliegopening, maar het viel klaarblijkelijk niet in de smaak bij de familie Mees. En waarschijnlijk hadden ze ook wel wat aan te merken op de afmetingen van het kastje, want er is in al die jaren nooit één mees op afgekomen. Hoe dan ook, we hebben het vervangen door een meer conservatief vormgegeven nestkastje, met een mooi rond vlieggaatje op het noordoosten gericht. Ik denk niet dat we dit jaar nog op een broedend stelletje hoeven te rekenen, maar volgend jaar gaat het geheid gebeuren!

zaterdag, mei 12, 2018

Ze hebben hun dienst gedaan


De 16e eeuwse pub 'Butt and Oyster' in Pin Mill aan River Orwell, draagt er zeker aan bij dat ik de omgeving daar zo bijzonder vindt. Een bezoekje aan deze vermaarde pub is immers het eerste wat je zo ongeveer doet na een etmaaltje zeilen over de Noordzee. Al was het alleen al om daar de enthousiaste verhalen te horen over woeste zeeën en golven die na elk glas bier hoger en hoger worden. Prachtig allemaal, maar er is daar meer dan alleen de aantrekkelijke ambiance van 'Butt and Oyster'. Al tijdens de wandeling van 'Woolverstone Marina' naar 'Butt and Oyster' waande ik mij in een ander tijdperk. Alles spreekt tot de verbeelding, de glooiende akkers en beboste landerijen met eeuwenoude majestueuze eikenbomen, het tot op de dag van heden praktisch onaangetaste landschap langs de oever van River Orwell, één van de mooiste getijderivieren van Engeland. En dan heb je daar ook nog de scheepswrakken. Oude sleepboten, Thames Barges en pieremegoggels die hun dienst hebben gedaan. Als in een soort van maritieme vrijstaat liggen de wrakken her en der verspreidt in de blubber van de rivier verder af te takelen, terwijl op de rivier het leven zachtjes zeilend verder gaat!

woensdag, mei 09, 2018

Ulpia Noviomagus Batavorum


Ulpia Noviomagus Batavorum, ofwel het huidige Nijmegen was één van de beroemdste Romeinse steden in het land. De stad was ooit het centrum van het Romeinse bestuur over de Bataven. De geschiedenis van Nijmegen gaat dus sowieso ruim 2000 jaar terug in de tijd. De lange geschiedenis en de vele gebeurtenissen in de stad aan de Waal, mogelijk oudste stad van Nederland, heeft Nijmegen in de loop der eeuwen gevormd. De vele historische gebouwen, ruïnes en andere bezienswaardigheden vertellen de verhalen over romeinen, middeleeuwen, nieuwe tijd en het heden!

Gisteren heb ik samen met een aantal mannetjes een historisch stadswandelingetje gemaakt van zo'n 5 km. Het was eigenlijk te warm voor dit soort geslenter, maar gelukkig vonden we een aantal aardige terrasjes op onze route waar ze koude biertjes schonken. Probleem was wel dat we daar niet bepaald fitter van werden. Een bezoekje aan de expositie 'Land in zicht' van de Duits-Nederlandse kunstenaar Uwe Poth (1946) in museum 'Het Valkhof' bood gelukkig wat verkoeling. Toen vervolgens de vijf wel zo’n beetje in het uur zat, zijn we maar naar de Grote Markt gewandeld waar het gezellig druk was. Voor een heerlijk hapje en een drankje zijn we daar voor een paar uur neergestreken op het terras van 'Cafe Daen', gevestigd in ‘De Oude Laeckenhal‘.

Om teneinde na alle geneugten maar weer eens huiswaarts te keren, zijn we rond een uur of acht weer richting station gewandeld.

maandag, mei 07, 2018

Een verrassend mooi festival.


Gisteren op uitnodiging van BDG Architecten uit Zwolle naar het Frion Festival geweest in Theater de Spiegel in Zwolle. Bij Frion, dat staat voor fris en ondernemend, werken meer dan 900 mensen die zorg en ondersteuning geven aan mensen met een verstandelijke beperking. Frion vindt het belangrijk dat deze mensen een eigen leven kunnen leiden, dat ze ondernemen in mens en werk en samen met Frion mogelijkheden en kansen benutten. Ik las dat als zodanig bijna 1000 mensen ondersteuning krijgen van Frion. Met het jaarlijkse Frion Festival, dit jaar de zesde editie alweer, wordt dan ook flink aan de weg getimmerd. Om het één en ander financieel mogelijk te maken, spelen sponsors en vrienden van Frion, o.m. BDG Architecten, een rol van betekenis. Verder wordt er middels een diner en een kunstveiling na afloop van de middagvoorstelling, waarbij o.a. keramiek en schilderijen – gemaakt door kunstenaars van 'Kunst-Lijn 3' van Frion, geld opgehaald voor een volgend Frion Festival.

De voorstellingen die de cliënten van Frion gaven waren uitzonderlijk goed. Je zag gewoon hoe deze mensen, tot op zekere hoogte bijgestaan door professionals, hun podiumvrees overwonnen. Hoe ze met hun creatieve talenten, middels dans, zang en toneel optraden, en hun droom samen met hun favoriete artiest werkelijkheid lieten worden. Dat enthousiasme, de zaal stond bij vlagen op z'n kop, en terecht, het was prachtig.

Tijdens het heerlijke diner (voorgerecht, tussengerecht, hoofdgerecht en dessert) na afloop in de foyer van het theater, ging het er gezellig aan toe, en werd er dus als gezegd ook kunst geveild. Spannend, bij opbod gingen alle stukken van de hand. Aan onze tafel hadden ze niet alleen een goeie in het opdrijven van de prijzen, er werd toch ook nog het één en ander gekocht. Twee keramieken t.w. 'Gezicht' van Joey van de Weg en 'Potje' van Eveline Landsman werden eigendom van Wilco S, en de 'Keukenmeid' van Ada Herder, een mooi schilderij van 1 meter in het vierkant, geschilderd in naïeve stijl, werd eigendom van Christa V. Dat ze beiden maar lang mogen genieten van deze fraaie uitingen van beeldende kunst! Het was alles bij elkaar genomen een heel plezierg middagje in de Spiegel, we hebben genoten!

zaterdag, mei 05, 2018

'n klein en bekend fietstochtje


Van mooi weer krijgen we vaak zin in fietsen. Zo hebben we gisteren onze nabije omgeving maar weer eens op de pedalen verkend. Die kennen we als de spreekwoordelijke broekzak, maar het blijft ons boeien. Nieuw voor ons was deze keer de route via de nieuwe boulevard over de bruggetjes naar het Waterfront, dat hadden we zo nog niet eerder gedaan. Prachtig allemaal, en het wordt nog mooier. Via de Flevoweg en de Lorentzstraat, wat even doorbijten was, kwamen we op het fietspad dat ons regelrecht in natuurgebied 'De Mheenlanden' bracht. Een prachtig weidegebied aan het Veluwemeer waarop je niet uitgekeken raakt, en al helemaal in het voorjaar niet. Over de Kleine Mheenweg, Ooster Mheenweg, Lageweg, Wijtgraaf en Broeksteeg zijn we naar ons bekende bankje gefietst aan de Vuurkuilweg nabij 'Koetshuis Hulshorst'.

In een zee van paarden- en boterbloemen, omzoomd door een imposante muur van eeuwenoude rode beuken en ander fraai lommer, hebben we alvorens ons weer in het zadel te hijsen een poosje stil zitten genieten. Op de terugweg zijn we via de Vuurkuilweg, Watervalweg, Paasloweg en Duinweg naar de Lage Enkweg gefietst. Een bijzonder mooi en glooiend agrarisch landschap. Tenslotte zijn we via de Bijltjesweg, Kruisweg, Zuiderzeestraatweg, Boomkamp, Oosteinde, Hierdenseweg, Luttekepoortstraat, Vitringasingel en Westeinde weer naar huis gefietst. Het was, zoals gezegd 'n klein en bekend fietstochtje', om en nabij 20 km meer niet, maar ook een goed uurtje ultiem genieten. Its a way of life!

donderdag, mei 03, 2018

Mussert 's muur is monument


Kirsten Hannema is architectuurcriticus en -journalist. Na een opleiding Bouwkunde begon ze haar loopbaan als architect, maar maakte in 2005 de overstap naar het schrijven. En dat doet ze aardig. Gisteren las ik in de bijlage van 'De Volkskrant' een boeiend artikel van haar over de 'Muur van Mussert'. Imponeerarchitectuur in Lunteren van de vooroorlogse architect Mart Jansen, NSB-lid van het eerste uur. In het bouwwerk, dat kenmerken heeft van het 'nieuwe bouwen', zijn symbolen verwerkt van de Germaans-Nazistische ideologie uit de jaren dertig. Het is een 'monument of horror', en net als andere bouwwerken zoals in Vught, Amersfoort en Westerbork, behoord ze ook tot een categorie die deel uit maakt van onze nationale geschiedenis. Dat minister Ingrid van Engelshoven van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap op advies van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) onlangs heeft besloten de muur als rijksmonument aan te merken lijkt mij evident.



De huidige staat van de 'Muur van Mussert' doet overigens nog nauwelijks imposant aan. Verborgen achter bomen en struikgewas hadden we gistermiddag zelfs moeite om de muur in vakantiepark 'De Goudsberg' te vinden. En de Poolse seizoenarbeiders die er wonen wisten van niks. Weg imponeerarchitectuur, zo de natuur al niet gewonnen heeft, is ze aan de winnende hand. Het zal nog een aardige kluif worden om de muur te renoveren, ben benieuwd hoe ze dat aan gaan pakken.

dinsdag, mei 01, 2018

Een baken ter land en ter zee.


Het praktisch zeshonderd jaar oude kerkje (bouwjaar 1425) van Den Hoorn is een baken in het Texelse landschap. Het pittoreske kerkje met z'n witte toren is op Texel van heinde en verre te zien. Het was menigmaal onze bestemming tijdens de vele fietstochtjes op Texel als we weer eens met ons bootje in Oudeschild lagen. Het kerkje is echter niet alleen een baken in het Texelse landschap, ook voor de zeevarenden is het een baken van belang. Een schijnwerper op de trans van de toren in combinatie met een lager gelegen licht in de duinen nabij de Mokbaai, vormden tot eind 2008 een lichtenlijn die de as van de aanloop van het Schulpengat in de Noordzee aangaf ter hoogte van Julianadorp. Na 2008 is deze combinatie van lichten vervangen, door enkel een z.g. Port Entry Light op de toren te installeren. Een licht in een lange koker dat een smalle lichtbundel produceert en zodoende op zee ook weer de as van het Schulpengat aangeeft.

Zeevarenden zijn we voorlopig niet meer nu we zelf geen boot meer hebben, maar Texel blijft natuurlijk in trek. Al was het alleen al om de mooie concerten die regelmatig in dit fraaie 'baken in het landschap' worden gegeven. Alleen daarom al maken we bij leven en welzijn nog regelmatig een mooi fietstochtje op dit prachtige waddeneiland.