maandag, november 13, 2017

een Everzwijntje op het menu


Uit de rug van een hele ouwe keiler.
Zaterdagavond hebben we in een leuk restaurantje ergens in het grote donkere bos een everzwijntje gegeten. Niet zo onbescheiden als onze grote vrienden Asterix en Obelix natuurlijk, die draaien hun hand immers niet om voor een zwijntje meer of minder, nee gewoon een stukje van ongeveer 150 gram. Geen stoofvlees in een potje dus, maar een tournedos, want die bevat geen pezen en is van zichzelf al mals. Daar staat de uit de rug van het zwijntje gesneden tournedos immers om bekend. Een 'tournedos van everzwijn in rode wijnsaus met rode kool en gebakken aardappelen' stond op het menu. Het was gezellig druk in het restaurant, alle tafeltjes waren bezet. Ik zag links en rechts mensen smullen van al het goede dat ze hier kregen aangeboden, en verheugde mij erg op wat komen ging. Lang hoefden we gelukkig niet te wachten, het zag er heerlijk uit, precies zoals we ons hadden voorgesteld. Echter het aansnijden gaf me al te denken, en toen ik een hap nam leek het wel of ik op een schoenzool zat te knagen. Beetje overdreven, dat wel, maar toch verre van mals! Gelukkig was ik in goed gezelschap, ik heb mijn etentje dan ook niet laten vergallen door het feit dat ik zeer waarschijnlijk een tournedosje van een hele ouwe keiler zat te verorberen!

Geen opmerkingen: