zondag, maart 31, 2013

Irish/American folkmusic


Van een avondje naar je concurrenten luisteren steek je altijd wel wat op. Al lijkt me 'wel wat' te denigrerend uitgedrukt, 'heel wat' zou in het geval van 'Hodgepodge' de realiteit dichter benaderen. Schrale troost, die jongens van 'Daddy-O' tappen al wel een paar jaartjes langer uit het muziekvaatje. Hoe dan ook, we hebben genoten van het sfeervolle concert wat ze gisteravond in de Harderwijkse muziektempel 'Estrado' ten gehore brachten. Onbegrijpelijk dat er zo weinig publiek was. Een euvel dat kennelijk aan 'Estrado' kleeft, want de diverse jazz concerten die ik daar heb meegemaakt kampten met hetzelfde probleem. Jammer, maar het is niet anders, we hebben ons avondje er in ieder geval niet door laten vergallen. Maar als het probleem van onderbezetting inderdaad structureel blijkt te zijn, zal er toch een keer wat moeten gebeuren, wil men voorkomen dat vroeg of laat de gemeente de stekker uit 'Estrado' trekt. Het lijkt me dat er sowieso veel meer energie in promotie moet worden gestoken!

Onderstaande video en songtekst (die 'Hodgepodge' ook in haar repertoire heeft, al zijn er enige verschillen in de songtekst) geven een aardige indicatie van de muzikale sfeer die 'Daddy-O' gisteravond in 'Estrado' wist te creëren.

The Irish Rover.

Well on the Fourth of July 1806
We set sail from the sweet cove of Cork
we were sailing away with a cargo of bricks
For the grand City Hall in New York
'twas a wonderful craft, she was rigged for and aft
And oh, how the wild wind drove her
She stood several blasts, she had twenty-seven masts
And they called her the Irish Rover



Well we had one million bags of the best Sligo rags,
We had two million barrels of stone
We had three million bails of old nanny-goats' tails,
We had four million barrels of bones
We had five million hogs, and six million dogs,
Seven million barrels of porter
We had eight million bails of old nanny-goats' tails
In the hold of the Irish Rover

Well we had Barney McGee from the banks of the Lee,
We had Hogan from County Tyrone
And we had Jimmy McGurk who was scared stiff of work
And a lad from Westmeath called Malone
O we had Slugger O'Toole who was drunk as a rule
And Fighting Bill Treacy from Dover
And your man, Mike McCann
from the banks of the Bann
Was the skipper on the Irish Rover

Well a sailor he longs for a better life
It's so lonesome by night and by day
And he longs for the shore and a charming young whore
Who'll make all his troubles away
All the noise and the rout
All the whiskey and stout
The fighting it's never over
Of the love of a maid he is never afraid
It's all for the Irish Rover

We had sailed seven years when the measles broke out
And the ship lost it's way in the fog
And that whale of a crew was reduced down to two,
Just meself and the Captain's old dog
Then the ship struck a rock,
Oh Lord! What a shock,
The bulkhead was turned right over
Well it turned nine times around
And the poor old dog was drowned
Well I'm the last of the Irish Rover!

vrijdag, maart 29, 2013

Diner in Muiden


Afgelopen woensdag hadden we als Herenleedclubje weer eens een etentje georganiseerd. Een traditie die we met z'n vijven al decennia lang in stand houden, zie o.a. mijn stukje 'traditie' van j.l. 27 januari. Deze keer in Muiden, na eerst bij A thuis in Weesp het aperitief te hebben genoten. Rond een uur of halfacht kwamen we aan in Brasserie & Wijnbar FORT H in Muiden, dat onlangs van de nieuwe eigenaar een totale re-styling heeft ondergaan d.w.z. geheel nieuwe look en nieuwe kaart. We hadden gehoord dat ze daar sinds half januari j.l. een culinair 3 gangen keuzemenu serveerden voor een mooi prijsje. En dat klopte hebben we gemerkt!

Brasserie & Wijnbar FORT H, oorspronkelijk een onderdeel van vesting Muiden, ligt op een unieke plek aan het water met uitzicht op de haven en de Vecht. De huidige eetgelegenheid, rond 1870 als bomvrije bunker ruimte gebouwd om als zodanig het vesting-stelsel van Muiden uit te breiden en te verbeteren, ligt deels verscholen onder het maaiveld. Een bijzondere locatie met ook nog eens een prachtig terras met aanlegplaatsen aan de Vecht. Maar daarvoor moet het eerst wel even zomer worden. Voorlopig varen ze her en der nog met ijsbrekers rond om diverse vaarwegen aan het begin van het vaarseizoen enigszins bevaarbaar te krijgen!

Je leest en hoort praktisch niet anders dan dat het crisistijd is in Nederland en overig euroland, maar daar was in FORT H woensdagavond weinig van te merken. Het was maar goed dat we gereserveerd hadden, want de zaak zat de hele avond stamp vol. Geen van ons vijven had daar nog eerder gegeten, we waren dus benieuwd naar de sfeer en de menukaart. Nou die mocht er zijn, simpel en creatief, ook voor de vegetariërs onder ons. En de ontvangst en bediening was hartelijke en plezierig, het eten was prima en volgens ons met enthousiasme en kennis bereid. Genoeglijk avondje gehad, we komen er zeker terug!

dinsdag, maart 26, 2013

de 'Zuidam'


Onlangs kreeg ik van J.W. de banjospeler van ons Ierse bandje Hodgepodge, een flessenscheepje cadeau die hij zelf gebouwd had in een Oude Jenever fles van Zuidam. Bewonderenswaardig knap gemaakt, hoe iemand het geduld kan opbrengen voor zoiets is mij een volkomen raadsel. Maar ik ben er blij mee, heb ik toch weer een zeilboot. En wat voor één, een topzeilschoener, een mooie klassieker uit het begin van de vorige eeuw. De foto die ik heb genomen van dit ingetogen werkstukje geeft een enigszins vervormde 'Zuidam' te zien, maar dat is vertekening door weerspiegeling van de fles.

Topzeilschoener.
In tegenstelling tot naast staande topzeilschoener heeft de 'Zuidam' 3 kluivers en 1 fok aan de voor- of fokkemast, verder voert het aan deze mast ook nog 2 razeilen boven het voor- of schoenerzeil. Aan de achter- of hoofdmast voert de 'Zuidam' een gaffelgrootzeil en een topzeil, en voert het bovendien in de top nog een vliegerzeil tussen beide masten in.

De 'Zuidam' heeft een prominent plekje op mijn bureau gekregen, want varen kan ik er jammer genoeg niet mee. En zou ik dat wel kunnen, dan had ik een goed getrainde bemanning nodig. Op de 'Swing' heb ik in al die jaren dit soort schepen vaak zat zien varen. Majestueuze schepen zijn het met een prachtig zeilplan. Lag ik met m'n 11 meter op één oor, werd ik door zo'n kanjer onder vol tuig gepasseerd alsof ik stil lag. Prachtige momenten die me zo maar te binnen schieten als ik naar m'n flessenscheepje kijk. Bedankt J.W. voor jou bouwkunst!

zaterdag, maart 23, 2013

zeestromingen


Donderdagavond j.l. Science Café Harderwijk met fysisch oceanograaf Prof. dr. Will P.M. de Ruijter. Een hele mond vol dat moet gezegd, maar hij wist volgens mij dan ook wel het één en ander van zijn vakgebied af. Na een beknopte algemene inleidende beschouwing over de relatie tussen klimaat en zeestromingen in het verleden en heden, die hij verduidelijkte met een aantal grafieken, spitste de lezing zich toe op een onderzoek van een aantal jaren geleden rond het zeegebied nabij Madagascar en Zuid Afrika.

Het IMAU
Behalve directeur van het IMAU is hij als fysisch oceanografisch wetenschapper gespecialiseerd in 'oceanic circulation'. Een team van onderzoekers is met de PELAGIA, het onderzoeksschip van het NIOZ (Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee) op Texel, naar het zeegebied rond Zuid Afrika gevaren. Daar hebben ze van allerlei metingen verricht in o.a. het Mozambique Channel, zoals het gedeelte Indische Oceaan tussen Mozambique en Madagascar wordt genoemd. Diverse factoren als stroomsnelheden, temperaturen, aanwezigheid van planktonsoorten en het ontstaan van z.g. Agulhasringen, die allemaal indirect het wereldwijde klimaatsysteem schijnen te beïnvloeden. Gezien de dynamiek en de waterverplaatsing in dit gebied geloof ik dat graag.

Een kleine maar belangrijke graadmeter.
Gemiddeld stroomt er zo'n 17 miljard liter water per seconde zuidwaarts door het Mozambique Channel, dat is in vergelijking met het watertransport in de Rijn ongeveer 8000 keer zoveel. De bewegingen zijn uitermate dynamisch, het watertransport kan soms variëren van 65 miljard liter per seconde zuidwaarts tot 45 miljard liter per seconde noordwaarts. Waarbij de stroom veranderingen zich kunnen voordoen in een tijdschaal, variërend van een paar maanden tot een paar jaar. Uit het onderzoek is gebleken dat de variatie in de stroming verschillende oorsprongen heeft. De fluctuaties met een tijdschaal van een paar maanden werden vooral lokaal gevormd in het Mozambique Channel, maar de variatie op langere tijdschalen werden door grootschalige patronen bovenstrooms in de Indische Oceaan veroorzaakt. De stroming in het Mozambique Channel hebben ze kunnen meten, door lange kabels met meetinstrumenten te plaatsen. Ruim vier jaar registreerden deze de stroomsnelheid van het water, de hoeveelheid zout in het water en de temperatuur. Door deze observaties te vergelijken met oceaanmodellen en satellietobservaties kon ook de oorsprong van de variaties worden onderzocht. De variaties in de stroming door het Mozambique Channel hebben zo goed als zeker een grote invloed op de stromingen ten zuiden van Afrika dat op zijn beurt weer invloed heeft op het wereldwijde klimaatsysteem. Het onderzoek in het Mozambique Channel wordt dan ook gezien als een belangrijke graadmeter voor klimaatsvariaties.

Verder hebben ze rondom de punt van Zuid Afrika onderzoek gedaan naar de Agulhasringen. Met behulp van satelliet beelden, die door de Universiteit van Utrecht naar de PELAGIA werden geseind, konden ze de ringen vrij gemakkelijk opsporen. Als zodanig traceerde het team al vrij snel na het vertrek uit Kaapstad een exemplaar met een diameter van 300 kilometer die ze 'Astrid' noemden. Metingen wezen uit, toen ze met de PELAGIA dwars door de cirkel voeren, dat het water binnen 'Astrid' warmer en zouter was dan het omringende water van de Atlantische Oceaan.
De stroomsnelheid van het water aan de rand van de ring was 1 tot 1,5 meter per seconde. Ter vergelijking, dat is ongeveer even snel als de gemiddelde stroom in het Marsdiep tussen Den Helder en Texel. De ring draaide als zodanig in ongeveer twaalf dagen om zijn as. En uit dieptemetingen bleek ook nog eens dat de ring zich als een enorme draaikolk van kilometers diep, tot op de bodem, uitstrekte.

Een hectisch zeegebied.
Aan de buitenkant mengde het water zich met het omringende oceaanwater. Daardoor gaf de wervel zijn warmte, afkomstig uit de Indische Oceaan, langzaam af aan het water van de Atlantische Oceaan. En werd als zodanig via de Warme Golfstroom het zachte zeeklimaat in Europa veroorzaakt. Maar om het effect goed in kaart te brengen, hebben de wetenschappers ook de slijtage van de ringen gemeten. De resultaten waren verrassend, de transportband van circulerende oceaanstromen kon stagneren of versnellen, en een van de kritische punten was het gebied rond de Kaap. Daar kreeg de transportband a.h.w. extra voeding. De oceaan bevatte daar een wirwar aan ringen en wervels die water van elkaar afsnoepten of in elkaar deden opgaan, en als zodanig hun weg over de oceaan vervolgden. Het leek of er een grote mixer bezig was ringen uiteen te slaan. Het wemelde er van de ringen. De hoeveelheid water die middels de ringen van de Indische naar de Atlantische Oceaan werden getransporteerd, bleek groter te zijn dan de wetenschappers hadden verwacht.

Science Café Harderwijk een boeiend en leerzaam initiatief. Het draait al een aardig tijdje, dit was echter voor mij de eerste keer, maar ik zie nu al uit naar de volgende keer.

woensdag, maart 20, 2013

broek

Lederen anti-afzakbroek.
Kleren kopen, verschrikkelijk werk, ik stel het altijd zo lang mogelijk uit. En het meest verschrikkelijke is een broek kopen! Alhoewel, jaren lang was ik vaste klant bij een klein overzichtelijk herenkledingzaakje in de binnenstad waar de beslommeringen meevielen. Op het moment dat ik de winkel binnenkwam, liep de eigenaar bij wijze van spreken al naar de hoek van de spijkerbroeken, en pakte feilloos de juiste maat van het schap. Hij kende mijn maat en smaak als zijn broekzak. Met hooguit een halfuur stond ik geknipt en geschoren weer buiten, had hij mijn nieuwe broek afgespeld voor zijn naaiatelier, en was ik vaak ook nog een paar sokken, een overhemd, een poloshirt en een stijlvol jackje rijker. Prima zaakje was dat, maar de eigenaar die ik in al die jaren goed had leren kennen, hief het zaakje op toen hij een paar jaar geleden met pensioen ging. Spijtig, maar het is niet anders, sindsdien koop ik m'n kleren met wisselend succes elders in de stad.

Maar gisteren heb ik me laten verleiden om mee te gaan naar een grote kledingzaak in het zuiden van het land. Ik moest al bij aankomst de neiging onderdrukken, om maar niet gelijk een kroeg in te duiken. Dat was nog maar het begin, want toen ik een halfuurtje later eindelijk een beetje doorhad hoe de winkel in elkaar zat, had ik er al spijt van dat ik dat niet gedaan heb. Wat een klotewinkel, ik zag door de bomen het bos niet meer. Een verkoper zag me modderen en wist me al inschattend te vertellen wat voor soort spijkerbroek ik nodig had. In ieder geval niet de broek die ik in m'n handen had. Ja maar dat is mijn maat meneer! Dat moest ik anders zien, gezien mijn postuur zou ik constant bezig zijn met mijn broek op te hijsen, als ik er tenminste niet als een Volendammer met een afgezakte kont uit wilde zien. Hij had een mooi modelletje voor me in petto, maar in het pashokje zag ik al dat dat het niet ging worden. Wat een hobbezak, aan alle kanten veel te ruim, over een Volendammer gesproken! Maar toen J me even later in het pashokje verraste door een voor mij vertrouwd modelletje door het gordijn te schuiven, was het gelijk bingo. Nog even de pijpen laten afspelden, en hup naar het naaiatelier met die handel. Een half uurtje later was m'n broekje klaar en kon ik het afhalen. J was inmiddels ook geslaagd en had het hier verder ook wel gezien, dus wegwezen maar! Aanvankelijk was mijn plan om hier veel meer te kopen, maar dat doe ik mooi in een klein kledingzaakje dat ik ergens dicht bij huis vast wel weer ontdekken zal.

vrijdag, maart 15, 2013

Nordic Art


Het vroor nog 2º maar daar merkten we in de auto gelukkig weinig van, wij genoten alleen maar van het stralende weer! In alle rust reden we onder een staalblauw uitspansel en een heerlijk zonnetje afgelopen dinsdag naar 'Nordic Art', een expositie van Scandinavische schilderkunst in het Groninger Museum. Halverwege maart, nog een goeie week en dan begint de lente alweer! Maar voorlopig was het nog winter, in het zuiden van ons kleine kikkerlandje hadden ze zelfs nog volop met sneeuwval te maken hoorden we over de radio, en nog verder zuidwaarts was het helemaal een gekkenhuis. Op de snelweg tussen Parijs en Lille zat de pyjamaman al bijna elf uur vast in de sneeuw. We hoorden hem klagen, hij was koud, had dorst en trek in iets lekkers, 't liefst iets warms, een kroket of bal gehakt leek hem wel wat. Verder was z'n benzine bijna op, voor een beetje verwarming kon hij dus ook niet lang meer op z'n motor rekenen. Maar dorst hoefde hij volgens de verslaggever toch niet te hebben, met al die sneeuw om zich heen? En je zal toch wel ergens een dekentje in je kofferbak hebben liggen tegen de kou? Nee, hij had alleen maar een pyjama bij zich. Godallemachtig wat een zeurpiet, dat hij het even niet leuk had op die snelweg kon ik me voorstellen, maar wat een zeikerd. Alleen maar een pyjamaatje bij zich! Even een poosje bittere kou lijden zal hem denk ik goed doen, daar wordt hij flink van!

We hadden uiteraard makkelijk praten, wij zaten lekker. En even later, in 'Grand Café Time Out' aan de Poelestraat nabij de Grote Markt in Groningen, zaten we nog lekkerder. Enkele enthousiastelingen zaten zelfs al buiten op het terras. Nog een beetje fris vonden we, achter het glas smaakte de lunch ook prima. En toen eindelijk op naar 'Nordic Art', naar de Noord Europese schilderkunst uit de jaren 1880 tot 1920. Ondanks de nog winterse temperatuur wandelden we toch al met de voorjaarskriebels in ons lijf via de Grote Markt, Herestraat en de Ubbo Emmiussingel naar het Museumeiland.

De expositie die als een ode aan de volken en culturen van de Noordse landen gezien moet worden, bood een overzicht van 19e en 20e eeuwse Noord-Europese schilderkunst. De vele landschappen, portretten en taferelen uit het plattelandsleven toonden zowel de overeenkomsten als de verschillen tussen de Noordse landen. Centraal in de expositie stond de periode waarin diverse stromingen zoals realisme, naturalisme en de meer uiteenlopende stijlen als het symbolisme en het opkomende modernisme naast elkaar voorkwamen. De jaren 1880 tot 1920 vormden in Noord Europa een cruciaal tijdperk van artistieke, culturele en intellectuele ontwikkeling. Kunstwerken uit die periode verbeelden die veranderende ambities. Edvard Munch, Akseli Gallen-Kallela en August Strindberg zijn hier belangrijke voorbeelden van. Zij vingen als geen ander de poëtische schoonheid, de kern en de ziel van het mystieke noorden. Maar niet alleen dit bekende drietal, ook een groot aantal minder bekende schilders konden er in dit opzicht wat van. Hoewel de Noordse kunst haar oorsprong kent in de Europese cultuur, wist men de eigen identiteit aardig te benadrukken door het uitbeelden van het Noord-Europese leven. (Zie ook in m'n blogarchief stukje 'Finland' van 16 januari 2007) We hebben ons in ieder geval in en door deze tentoonstelling een aardig beeld kunnen vormen van de moderniteit in de schilderkunst van eind 19e begin 20e eeuw in Noord-Europa.

De Nederlandse leeuw gewapend met een bos pijlen.
Maar er was uiteraard nog meer te zien in het museum. 'Urban Gothic' bijvoorbeeld van de Nederlandse kunstenaar Marc Bijl (1970). Een veelzijdig kunstenaar met een breed scala aan kunstwerken bestaande uit o.m. installaties, video’s, sculpturen, interventies, graffiti en schilderijen. Het meeste werk was opgetrokken uit ruwe bouwmaterialen, golfplaat, spiegels en druiperige zwarte epoxyharsen, in combinatie met overbekende symbolen, (kunst)historische verwijzingen en korte teksten. Een zoektocht schijnt het naar de onderliggende machtsstructuren die de massacultuur kenmerken.

'Platbodem op de Zuiderzee' 1900 Willem Bastiaan Tholen.
En dan was er ook nog 'De collectie Veendorp'. Het levenswerk van de Groninger Reurt Jan Veendorp die voornamelijk Nederlandse kunst verzamelde uit de tweede helft van de 19de en de eerste decennia van de 20ste eeuw. In 1969 kreeg het Groninger Museum de hele kunstverzameling van Veendorp in haar bezit, bestaande uit ruim 400 unieke objecten, waaronder schilderijen, grafiekbladen, tekeningen, sculpturen en keramiek. Veel Haagse School werk als Jan Hendrik Weissenbruch, Jozef Israëls, Anton Mauve en de drie gebroeders Maris. Maar ook kunst van de generaties na de Haagse School behoorde tot de verzameling, bijvoorbeeld van de Amsterdamse impressionisten George Hendrik Breitner en Isaac Israels, maar ook van Jan Toorop, Johan Dijkstra en vele anderen.

Het Groninger Museum, we zijn er een middagje lekker zoet mee geweest. En alvorens de auto weer op te zoeken hebben we ten slotte in het museumrestaurant nog een kopje thee gedronken.

zondag, maart 10, 2013

Female Power


Gisteren hebben we in het MMKA in Arnhem de tentoonstelling Female Power bezocht. Een kunstexpositie vol vrouwelijke kracht en macht. Van keramische borstvormen, gevlochten harnassen en tekeningen tot foto’s van Japanse vissersvrouwen die voor hun seafood dagelijks zonder zuurstof tot wel 30 meter diep duiken. Boeiend, een toenemend aantal kunstenaressen schijnt zich heden ten dage bezig te houden met het creëren van nieuwe vrouwbeelden. Vrouwbeelden die in Female Power werden gecombineerd met de beelden die in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw hebben bijgedragen aan het empowerment van vrouwen. Ik las ergens dat in de derde feministische golf, die sinds medio jaren negentig van de vorige eeuw gaande is, zelfontplooiing, keuzemogelijkheden en weerstand tegen discriminerende gebruiken van andere culturen, belangrijke factoren zijn die worden gedragen door een flinke dosis powerfeminisme. Weg met de statische handhaving van z.g. fundamentele verschillen die verankerd zouden liggen in de biologie van mannen en vrouwen. (Zie in mijn blogarchief ook stukje 'FémininMasculin' van 24 december 2008).
De ongelijkheid en verschillen in de samenleving tussen beide seksen worden al sinds de Eerste- en Tweede Feministische Golf van resp. 1870-1920 en 1960-1980 belicht. Of het ooit helemaal goed gaat komen weet ik niet, mondiaal bekeken vrees ik dat dat nog wel even zal duren. De betekenis van John Lennon's song 'Woman is the nigger of the world' uit 1972 lijkt me in grote delen van de wereld nog immer actueel. Maar volgens mij kweken exposities als Female Power veel goodwill voor de feministische stromingen. De invloed van empowerment en powerfeminisme zal uiteindelijk onze toekomst wereldwijd hopelijk ten goede veranderen, dat kan haast niet anders!



Deelnemende kunstenaressen waren: Melanie Bonajo (1978 NL), Louise Bourgeois (1911-2010 FR), Betsy Damon (1949 VS), Mary Beth Edelson (1933 VS), Vidya Gastaldon (1974 FR), Chitra Ganesh (1975 VS), Mathilde ter Heijne (1969 FR), Cuny Janssen (1975 NL), Shakuntala Kulkarni (1950 IN), Ana Mendieta (1948-1985 CU), Almagul Menlibayeva (1969 KH), Nandipha Mntambo (1982 SZ), Tsholofelo Monare (1986 ZA), Mai-Thu Perret (1976 CH), Lea Porsager (1981 DK), Nina Poppe (1979 DE), Tracey Rose (1974 ZA), Pinaree Sanpitak (1961 TH), Nancy Spero (1926-2009 VS), Niki de St Phalle (1930-2002 FR), Su Tomesen (1970 NL), Miwa Yanagi (1967 JP)

Gelijktijdig met Female Power las ik, vinden op initiatief van stichting FemArtMuseum in Amsterdam ook de presentaties Divine Surprise plaats. Het vrouwelijke in God (Bijbels Museum) en Women For All Seasons, de vrouw in de oudheid (Allard Pierson Museum). Het één en ander wordt in samenwerking met de Radboud Universiteit Nijmegen op 16 mei in een symposium georganiseerd.

maandag, maart 04, 2013

wandeling II


Een wandeling op maandagochtend nabij kasteel Staverden, dat is pas rust! Deze keer hebben we de rode route gelopen, ofwel de grote bos route, totaal plusminus 5 km. Een route die we nog niet eerder hadden gelopen. Aardig maar niet zo boeiend als de gele route, die we hier anderhalve week geleden hebben gelopen (zie m'n stukje 'wandeling' van 22 februari j.l.). De grote bos route, de naam zegt het al, inderdaad voor het grootste deel alleen maar bos. Nu was het nog prima, door de robuuste kale takken was het staalblauwe zwerk nog volop zichtbaar, maar als straks de bladeren er aan zitten, lijkt het me een donkere enigszins saaie route. Het eerste stuk vanaf de parkeerplaats bij kasteel Staverden langs de Witte Pauwen en de Molenbeek tot aan de Uddelermeerweg was weer prachtig, maar dat kennen we al zo goed. Daarna verdwenen we voor de rest van de wandeling in het bos. En via een grote lus liepen we daar over de Schapendrift en de Grote Slinger terug naar de Uddelermeerweg nabij de parkeerplaats bij kasteel Staverden.

Bomen, bomen en nog eens bomen. Heel veel Beuken, Sparren en Berken, ondanks dat de houthakkers zo te zien hier onlangs behoorlijk tekeer waren gegaan. Af en toe moet zo'n bos natuurlijk eens worden uitgedund. Of dat hier vaak gebeurt weet ik niet. Ik denk het niet gezien de gesneuvelde stammen die langs het bospad lagen opgestapeld. Stuk voor stuk forse jongens. Van één spar heb ik zo goed en kwaad als het ging de jaarringen geteld, ik kwam uit op een leeftijd van om en nabij de zeventig jaar.

Maar de sfeer in het bos was verrukkelijk, de rust en de geur van het vroege voorjaar, het lentegevoel. Anderhalve week geleden hoorden we hier nog praktisch geen vogels, al merkten we ook toen wel dat de natuur uit z'n winterslaap aan het ontwaken was. Maar moest je de mezen en de vinken nou horen, één en al leven in de brouwerij. De spechten ook niet te vergeten, hoe zo'n vogeltje met z'n getimmer op zware massieve boomstammen zo'n herrie kan maken verwonderd me altijd weer opnieuw. Van heinde en verre was het staccato geratel in het bos te horen, prachtig!

zaterdag, maart 02, 2013

Rijndochters


In de Volkskrant las ik gisteren dat de 'Rijndochters', het natte deel uit Wagners opera Das Rheingold, het eerste deel uit Wagner's operacyclus Der Ring des Nibelungen de komende zomer te zien zijn in hun oorspronkelijke woonplaats, namelijk de rivier de Rijn. Het scheepsruim van de 'Oriana', een vijf jaar oude rijnaak van 135 meter lang, 14 meter breed en 6 meter hoog van schipper Cor Klein uit Hendrik-Ido-Ambacht zal hiervoor worden omgebouwd tot schouwburg. Dat vind ik nog eens mooie initiatieven in deze tijd. De benodigde poen voor de verbouwing, tussen de half- en één miljoen euro, komt uit de private hoek en wordt bijeengebracht door sponsoring, crowdfunding en kaartverkoop. Op subsidies uit de cultuursector van overheden hoef je in deze tijd niet of nauwelijks meer te rekenen. Smeer die paar rotcenten maar in je haar, zullen de initiatiefnemers mogelijk hebben gedacht, we redden het ook wel zonder!



Op zes plaatsen tussen Koblenz en Rotterdam zullen er in totaal zestien opvoeringen worden gegeven t.w. in Koblenz, Duisburg, Arnhem, Utrecht, Amsterdam en Rotterdam. Hierbij een beknopte samenvatting van het natte deel uit Das Rheingold: Het stuk begint met een lang aangehouden bastoon die als het ware het ontstaan van de wereld verbeeldt. Geleidelijk zwelt de muziek aan en wordt de vloed van de Rijn steeds hoorbaarder, het Rijnmotief. Op de bodem van de Rijn bewaken de drie Rijndochters het Rijngoud, hen door Vader Rijn toevertrouwd. Zo worden ze gevonden door de dwerg Alberich, die tevergeefs de liefde van de meisjes tracht te winnen. Dan valt zijn oog op het goud en in hun overmoed verklappen de meisjes het geheim van het goud: degene die de liefde afzweert, vermag uit het goud een ring te smeden en verwerft daarmee heerschappij over de wereld. Alberich zweert daarop de liefde af, steelt het goud en verdwijnt.

Maar buiten de opvoering van Das Rheingold, zal er in het scheepsruim ook nog de symfonische show 'The Wagner Experience' te zien zijn. Musici die Wagner als inspiratiebron zien, vermengen zijn muziek met hiphop en heavy metal. En ook zullen er verbanden worden gelegd tussen Wagners Ring der Nibelungen en Tolkiens Lord of the Rings. Het orkest zal dan Wagnermuziek spelen onder scènes uit de Tolkienverfilming van de Nieuw-Zeelandse regisseur Peter Jacksons (1961).

Het lijkt mij prachtig om het één en ander mee te maken als de 'Oriana' de komende zomer in de buurt ligt! Er is plaats voor 500 bezoekers en de kaartverkoop is reeds begonnen, ik heb zo'n gevoel dat we er snel bij moeten zijn.