wind

Volgens mij zijn er niet veel omgevingen waar je zo met het weer bezig bent als op het water!

Komt wind voor regen,
dan is er niets aan gelegen;
Doch komt regen voor wind,
berg dan de zeilen gezwind.

of

Een krimpende wind,
is een stinkende wind.

en nog één

Zo de wind waait staat zijn petje.

En zo zijn er nog veel meer, honderden gezegden en spreuken zijn er met het weer als motief. In het zeilerswereldje geldt de wind natuurlijk als het belangrijkste klimaatelement. Als je in onze omgeving gedurende een periode van één jaar dag en nacht de windrichtingen aantekent, krijg je onderstaande windroos te zien. Het is wel duidelijk dat hier de zuidwestelijke windrichting overheerst.



De wind is een luchtstroom die de zeiler nodig heeft om vooruit te komen met zijn boot, maar er zijn grenzen. Met de juiste zeilvoering blijft het op de "Swing" genieten tot en met ongeveer 7 Bft, wat daarna komt vind ik in toenemende mate bagger. Tijdens de 'Colin Archer Memorial Race' hebben we op de terugweg 's nachts in de Duitse Bocht op een aandewindse koers lange tijd 8 Bft. gehad met soms uitschieters naar 9 Bft. Op een 34' zeilboot als de "Swing" een spannende en vermoeiende bezigheid! Toen we 's morgens rond zes uur eindelijk de marina van Den Helder invoeren, dronken we van voldoening een neut om vervolgens als een blok inslaap te vallen. Rond het middaguur werden we pas weer wakker!

De wind ontstaat doordat een luchtstroom in onze dampkring zich verplaatst van een hogedruk gebied naar een lagedrukgebied. Op het noordelijk halfrond gaat dat met de wijzers van de klok mee, en op het zuidelijk halfrond in tegengestelde richting.

Ook toeteraars moeten een goede conditie hebben, ze moeten middels hun amazuur voldoende druk kunnen opbouwen om de zo ontstane luchtstroom, die zich door het blaasinstrument een weg baant naar de lagere drukzone ofwel de uitgang, een toon te laten produceren.
Dat is niet altijd zo gemakkelijk als het lijkt. Ik moet daarbij denken aan mijn vader vroeger die de tuba bespeelde. Thuis stond dit instrument altijd rechtop met de uitgang of kelk omhoog in een hangkast. Hij heeft zich een tijdje te barsten geblazen, windkracht 12 zullen we maar zeggen, maar de goede toon wilde maar niet komen. Toen hij eindelijk op het lumineuze idee kwam, om de tuba maar eens een keer door te spoelen met heet water, kwam er bij het uitgieten rood water uit. En even later een rood wollen kindertruitje! Van het schap in de hangkast zo in de kelk gevallen, en ja dan kan je blazen tot je scheel ziet, maar dan krijg je nooit een goede toon. Dat was lachen natuurlijk! Een voordeel was dat hij uit ongerustheid over z'n gezondheid en amazuur in tussentijd wel even met roken was gestopt.

Nog maar een gezegde over de wind:

Krimpende wind en kijvende vrouwen, daar is doorgaans geen huis mee te bouwen.

bootjesingiethoorn

We voeren tegen de vaarrichting in. Bij vertrek kennelijk niet helemaal de routekaart in de goede stand gehouden. Maakt niet uit, verdwalen kun je hier nauwelijks zeggen we tegen elkaar. Maar uiteindelijk waren we de kluts door al het gedraai met de routekaart toch een beetje kwijt. Het duurde tenminste even voor we doorhadden waar we nou zo'n beetje zaten op de kaart. We waren het natuurgebied ten zuidoosten van de Bovenwijde ingevaren! Tussen het riet van de Volkensvaart, Hoosjesgracht en Paasloërvaart varend, kwamen we uiteindelijk op de Bovenwijde uit, of zoals ze het meer hier noemen, het Bovenwiede. Daar hadden we weer ruim zicht, zodat we de ingang naar de Dorpsgracht, waar ergens ons bootje weer moest worden afgeleverd, vrij snel hadden getraceerd.

Het ging trouwens ontzettend langzaam met dat fluistermotortje van ons, er moest echt iets mee aan de hand zijn, niet vooruit te branden! Of zou het gewicht van de zeskoppige bemanning voor ons Giethoornse puntertje toch een beetje teveel van het goede zijn? In iedergeval bootjes met hetzelfde motortje die ons achterop kwamen, gingen ons stuk voor stuk allemaal voorbij. En dan hadden we ook nog vaak wier in de schroef dat er dan weer uit moest, lagen we natuurlijk eventjes helemaal stil. Het schoot voor geen meter op! Maar ach wat maakte het eigenlijk uit, het was lekker weer en we hadden het met z'n allen goed naar ons zin daar tussen het riet. Twee uur varen in een Giethoorns fluisterbootje door een prachtige natuur is een bijzondere en rustgevende ervaring, al zal je dat laatste in het drukke hoogseizoen wel wat minder ervaren stel ik mij zo voor.

Na afloop van dit spannende avontuur zijn we met z'n allen moe maar voldaan neergestreken op het terras van restaurant "De Witte Hoeve" en werden we door S en W op heerlijke pannenkoeken getrakteerd.

Glazen dijk

Onlangs hebben we even met de "Swing" in de mooie jachthaven "Ketelmeer" gelegen aan de Vossemeerdijk in Ketelhaven. In 2005 heeft Rijkswaterstaat en het Waterschap Zuiderzeeland daar de bestaande dijk versterkt, om de achterliggende woonwijk(en) te beschermen tegen wateroverlast. Het unieke van deze dijkverhoging, heb ik een keer gelezen, zit in het feit dat ze t.g.v. het uitzicht op de jachthaven een gedeelte in glas hebben uitgevoerd. Dat moest ik dus wel even bekijken!

De glazen waterkering is onderdeel van de dijkversterking bij Ketelhaven. In totaal is daar ca. 800 meter dijk met ongeveer 1 meter verhoogd, waarvan het grootste stuk met behulp van een betonnen keerwand. Maar een stuk van totaal 50 meter (2 stukken van 6 meter en stuk van 38 meter) is uitgevoerd in gelamineerd blank hardglas. Panelen van ca. 1,5 meter breed, bestaande uit 2 lagen hardglas van elk 12 mm dik, waartussen een transparante kunststoflaag is geperst van 4 mm dik. De totaal 28 mm dikke panelen zijn gevat in een verzinkt stalen frame dat stevig in het dijklichaam is gefundeerd op betonnen hoekelementen. De totale hoogte van de waterkering is met deze ingreep op 3,87 meter boven NAP gekomen.

Het is zoals reeds gezegd een uniek dijkprojectje in Nederland, al zullen de meesten onder ons dat waarschijnlijk niet beseffen. Het is natuurlijk ook niet zo´n opvallend project in het voorbij gaan, je moet het weten of je oog moet er maar net op vallen. Maar in een land waar Rijkswaterstaat altijd een zeer dikke vinger in de dijk heeft, mag het volgens mij wel zo ongeveer een gotspe heten dat een handjevol bewoners deze dure constructie, enkel en alleen voor het uitzicht voor elkaar heeft gekregen. De bewoners vlak achter de Hondsbossche Zeewering zouden met zo´n oplossing waarschijnlijk een gat in de lucht springen.

Oosterdokseiland

Aan de bouw van het 'City Inn Hotel' op het zuidelijk deel van het Oosterdokseiland, ten oosten van Centraal Station in Amsterdam wordt momenteel hard gewerkt. Het nieuwe hotel van de gelijknamige Engelse hotelketen, is een ontwerp van architect Rab Bennetts van Bennetts Associates Architects uit Londen. Het hotel en congres-
centrum met winkels, horeca en parkeergarage is onderdeel van het door EEA (Erick van Egeraat Associated Architects) uit Rotterdam ontworpen masterplan, dat uitgaat van één groot ensemble van bouwvolumes. In totaal wordt op het Oosterdokseiland ca. 200.000 m2 gevarieerde bebouwing toegevoegd aan de stad, waaronder behalve genoemd hotel etc. een Openbare Bibliotheek en een Conservatorium.

In 'Ventana', het stoere kantoorgebouw van mijn opdrachtgever in Almere, werk ik momenteel in een team en in nauw overleg met de Londense architect, een paar maandjes mee aan de ontwikkeling en uitwerking van het 'City Inn Hotel'. De oplevering van dit dynamische bouwwerk met ruim 30.000 m2 vloeroppervlak, volgens de projectorganisatie met ruim 540 kamers het grootste hotel van Nederland, zal conform de planning ergens in 2009/2010 plaats vinden. Momenteel zijn ze nog steeds in de grond bezig, zowel in de ontwerpsfeer als op de bouwplaats moet er dus nog heel wat werk worden verzet.