Ruhrgebiet

Excursie Heerenleed 2006. Het Ruhrgebied, vrijdag 13/10 t/m zondag 15/10, vijf mannetjes met een gemeenschappelijke interesse voor architectuur en industriële vormgeving. Na eerst nog een kopje koffie bij Victor te hebben genuttigd, vertrokken we vrijdagochtend rond 10.00 uur uit Hilversum richting Duisburg.

Het weer zat mee en er waren geen files, dus wandelden we een kleine twee uur later rond in het binnenhavengebied van Duisburg, een gebied ontwikkeld en nog steeds in ontwikkeling naar een masterplan van Norman Foster. Het is een oud havengebied ingericht voor nieuwe bestemmingen op zowel cultureel gebied als wonen. Een gebied waaraan o.a. architecten als Schlaich & Partner (voetgangersbrug) ZVI Hecker (Joods gemeentecentrum) en Herzog & de Meuron (Museum Kuppersmuhle) een steentje aan hebben bijgedragen.

In Oberhausen hebben we vervolgens een bezoek gebracht aan de Gasometer van Man (1929) een voormalige gashouder met een hoogte van maar liefst 117,5 meter en een middellijn van 67,6 meter. Sinds de jaren 90 is de voormalige gashouder in gebruik als theater en expositieruimte. Het plafond op ca. 100 meter hoogte lijkt op een sterrenhemel bij heldere nacht. Het lichtplan is ontworpen door de Berlijnse kunstenares Christina Kubisch, bekend door haar pionierswerk in elektronische licht- en geluidsprojecten. De combinatie van licht en geluid in de enorme ruimte doet je in een andere wereld wanen.
Middels een grote glazen lift in de ruimte kun je verder ook nog naar platforms op het dak voor een fenomenaal uitzicht op de omgeving.

En dan Essen, na eerst te hebben ingecheckt in Hotel Jung, zijn we vervolgens naar het gigantische al in de 19e eeuw opgerichte mijnencomplex Zeche Zollverein gereden.
De voormalige kolenmijn welke in Bauhausstijl is gebouwd, gold indertijd als één van de mooiste en modernste mijnen.
Momenteel vinden er op het terrein op m.n. cultureel gebied allerlei aktiviteiten plaats, het is een boeiend en dynamisch gebied.
In 1986 is de Zeche Zollverein tot monument verklaard en in 2001 door UNESCO op de werelderfgoedlijst geplaatst. Sinds die tijd is het terrein in ontwikkeling naar een masterplan van Rem Koolhaas (OMA)
Er is zo veel te doen en te bezichtigen op het terrein, dat het teveel is om op te noemen. Ik ga beslist nog eens een keer terug. Voor het vertrek naar ons hotel, hebben we in het op het terrein gelegen Casino Zollverein deze eerste excursiedag met een heerlijke maaltijd passend afgesloten.

De tweede dag beginnen we waar we de eerste dag geëindigd waren t.w. Zeche Zollverein. Voordat we het Design museum gaan bezoeken, maken we eerst nog een fikse wandeling over het terrein, m.n. de wandeling langs de z.g. Kokerei vinden we indrukwekkend. Om 11.00 uur kunnen we terecht in het Design museum van Norman Foster. De expositie van moderne industriële vormgeving en kunst in het oude, hier en daar aangepaste voormalige ketelhuis, is een belevenis apart, een bijzonder spanningsveld tussen de oude en de nieuwe wereld.
Na dit alles gezien te hebben rijden we naar Neuss, naar Insel Hombroich, een landschappark waarin natuur, kunst en architectuur samen op trekken, ze hebben een gelijke waarde in de filosofie van Insel Hombroich. Er is veel beeldende kunst te zien, en er staan diverse paviljoens van architect Erwin Heerich vol archeologische voorwerpen en moderne kunst. We lunchen midden in het park in Café Hombroich, waarna we naar het nabij gelegen Raketenstation (oude Navo-raketbasis) rijden, dat sinds midden jaren negentig ook bij het landschappark behoord. We bezoeken daar het museum voor o.a. moderne westerse kunst, een mooi gebouw ontworpen door de japanse architect Tadao Ando.
Vervolgens rijden we naar Keulen waar we ons inchecken in Hotel Amsterdam aan de Ursulastrasse. Daarna wandelen we naar Brauerei Paeffgen, een zeer druk en bekend eetcafe in Keulen. Ik eet daar zeer duits n.l. een grote gekookte varkenspoot met een pot bier, best wel lekker maar ik kreeg het niet allemaal op. We wandelen daarna nog wat rond en nemen nog een biertje. En dan is het weer bedtijd voor de heren.

Zondag de derde dag, voordat we uit ons hotel vertrekken genieten we uiteraard eerst nog van een goed ontbijt. Na bezichtiging van diverse projecten in de stad van o.a. de architecten OMA, Gaterman & Schossig, Oswald Matthias Ungers en Renzo Piano, vertrekken we richting Dusseldorf.
We wilden lunchen in de 234 meter hoge Rheinturm, maar toen we eenmaal boven waren leek ons dat bij nader inzien toch geen goed idee, duur en geen goede sfeer, dus zijn we, eenmaal weer beneden, maar naar een eettent op het schiereiland in de Mediahaven gewandeld. Ook hier is op het gebied van moderne architectuur het één en ander te zien. Architecten als o.a. Steven Holl, Frank O. Gehry, David Chipperfield, William Alsdorp, Ingenhoven, Overdieck & Partner hebben hier aardig hun best gedaan. Na nog een kort bezoek aan het Neanderthal museum in Mettmann (Gunter Zamp Kelp, Julius Krauss 1997) rijden we weer huiswaarts. In Hilversum eten we nog een gezamenlijke maaltijd in Boeddha, een prima oosters restaurant, en dan is het echt afgelopen en nemen we afscheid van elkaar. Rond half elf zit ik thuis in H'wijk nog even na te genieten van een mooi, inspirerend, maar ook vermoeiend lang weekend in het Ruhrgebiet.

de afsluiter

Afgelopen weekend zijn we met z'n vieren t.w. Hans, Jan, Jos en ik naar Hindeloopen gezeild. De zaterdag was nog haast zomers te noemen, lekker temperatuurtje en tot aan Stavoren een prima zeilwindje, daarna kakte het in en moest voor het laatste eindje de motor worden bijgezet.

In de Hylperhaven van Hindeloopen was het gezellig en vol, toch kregen we van havenmeester Hoekstra nog een ligplaats aangewezen, enwel aan stuurboordzijde direct na de ingang van de havenkom en als laatste aan de steiger.
Een mooi plekje, je kan alles en iedereen zien in- en uitvaren, van zowel de Marina als de Hylperhaven. Hans vroeg zich nog even af, of we daar wel veilig lagen, volgens hem lagen we een beetje in de vaarweg. Maar ik heb hem geloof ik in dit opzicht wel gerust kunnen stellen.

Er was van alles te doen in de haven. Demonstraties van de KNRM met oude en eigentijdse reddingsvaartuigen, op de kade traden diverse havenkoren op, en buiten de haven hadden ze ook nog eens zeilwedstrijden georganiseerd. Al borrelend en smikkelend zaten we in de kuip van dit alles te genieten.

Aan het begin van de avond hebben we ons in cafe De Brabander een tijdje bezig gehouden met het biljart. Geen van allen waren we hierin erg succesvol, maar leuk was het wel. Uiteindelijk moesten we het allemaal afleggen tegen Jos, hij was onbetwist de beste. En toen was het half acht, en moesten we nog een hapje eten.
Alles vol natuurlijk, we hadden niets besproken. Maar na een poosje wachten en nog eens een wandeling door Hindeloopen, konden we dan toch nog aanschuiven in de Hinde, waar we ons de rest van de avond in een prima sfeer hebben bezig gehouden, met al het lekkers wat we kregen voorgeschoteld.

Zondag diende de herfst zich aan, het weer was totaal omgeslagen. Er stond een stevige wind uit de richting waar wij naar toe moesten, en het was bewolkt. Persoonlijk vind ik ook dit z'n bekoring hebben, maar de meningen hierover zijn doorgaans verdeeld. Rond half elf voeren we de haven uit, onder gereefd zeil bij een aandewindse koers ging het eerst richting overkant. Aan de overkant in de buurt van Oude Zeug zijn we pas overstag gegaan. Op het andere oor ging het vervolgens richting Urk en uiteraard Lelystad. Onderweg trok de wind in buien aan tot ca. 6 Bf, waardoor Jos het in de steile golfslag deze keer tegen ons moest afleggen.

Maar eenmaal in de haven was het leed geleden. De paëlla die ik had klaargemaakt ging er in als koek. Alleen de kip die er in zat werd door Hans niet zo geapprecieerd, dus kregen we om de beurt een stukje kip van hem. En na nog een toetje en een laatste glas wijn te hebben genuttigd zat het weekend erop. Maar voor mij zat niet alleen het weekend erop, maar ook het vaarseizoen voor dit jaar, veel te vroeg natuurlijk, maar het is niet anders. Dinsdag 24 oktober a.s. gaat de Swing na 2 jaar in het water te hebben gelegen, voor 4 max. 5 maanden op het droge. In de paar weken die voor mij nog resten in oktober, heb ik allemaal andere verplichtingen, dus van varen zal het niet meer komen. Daarom kunnen we het afgelopen weekend met recht als de afsluiter betitelen. Triest, maar nogmaals het is niet anders, bovendien is de Swing aan een grondige uitwendige opknapbeurt toe.